طبق تعریف فوق، تاریخ اولین ظهور احتمالی حیات 13 میلیارد سال پیش است. این دوره در تاریخ کیهان، زمانی که اولین ستارگان شکل گرفتند، طلوع کیهانی نامیده می شود. ستاره شناسان زمان دقیق طلوع کیهانی را نمی دانند، اما دوره آن چند صد میلیون سال دیگر است. مهبانگ قدردانی کردند؛ بنابراین با ظهور اولین ستارگان، اولین عناصر حیات شکل گرفت.

بنابراین، زندگی همانطور که می دانیم احتمالاً بسیار قدیمی تر از زمین است. این حیات بر اساس زنجیره های کربن و اکسیژن برای انتقال انرژی در لایه ای از آب مایع شکل گرفته است. حتی سایر اشکال حیات فرضی مبتنی بر خواص بیوشیمیایی عجیب و غریب به ترکیب مشابهی از عناصر نیاز دارند. برای مثال، برخی از اشکال حیات بیگانه ممکن است به‌جای کربن به‌عنوان بلوک ساختمانی پایه، به سیلیکون متکی باشند یا به‌جای آب به‌عنوان یک حلال، با متان ترکیب شوند. عناصر هر چه که باشند، حتماً در جایی شکل گرفته اند و آن مکان ممکن است در دل ستاره ها باشد. بدون ستاره ها، حیات شیمیایی وجود نخواهد داشت.

شاید زندگی بدون شیمی امکان پذیر باشد. تصور ظهور چنین موجوداتی دشوار است، اما اگر به تعریف گسترده تر از زندگی نگاه کنیم، که به معنای همه چیز در مسیر تکامل است، برای رسیدن به چنین حیاتی نیازی به مواد شیمیایی نخواهیم داشت. در نتیجه، اگرچه شیمی روش مناسبی برای ذخیره اطلاعات، استخراج انرژی و تعامل با محیط است، اما مسیرهای فرضی دیگری برای تشکیل حیات وجود دارد.

به عنوان مثال، 95 درصد از محتوای انرژی جهان برای فیزیک ناشناخته است و در هیچ دسته بندی شناخته شده ای قرار نمی گیرد. دانشمندان مطمئن نیستند که ماهیت این عناصر مرموز که ماده تاریک و انرژی تاریک نامیده می شوند چیست.

شاید نیروهای مرموز طبیعت وجود داشته باشند که فقط با انرژی یا ماده تاریک تعامل دارند. ممکن است چندین قطعه از ماده تاریک وجود داشته باشد که جدول تناوبی ماده تاریک را تشکیل می دهد. چه کسی می داند کدام فعل و انفعالات و کدام شیمی تاریک در انبساط عظیم ستاره ها نقش دارند؟ زندگی تاریک فرضی ممکن است در کیهان اولیه قبل از ظهور اولین ستاره ها ظاهر شده باشد و ممکن است توسط نیروهایی که ما هنوز نمی دانیم کنترل شده باشد.

امکانات روز به روز گسترده تر خواهد شد. به گفته برخی از فیزیکدانان، در لحظات اولیه انفجار بزرگ، نیروهای طبیعت به قدری شدید و عجیب بودند که زمینه رشد ساختارهای پیچیده را فراهم کردند. به عنوان مثال، این ساختارها می توانند رشته های کیهانی باشند که در واقع رشته هایی از فضا-زمان هستند که توسط ستون های مغناطیسی به یکدیگر متصل می شوند. اگر این ساختارها به اندازه کافی پیچیده باشند، احتمالاً می توانند اطلاعات را ذخیره کنند. همچنین انرژی زیادی در فضا وجود دارد و سازه ها می توانند مسیر تکامل داروینی را با ضرب طی کنند. هر موجود زنده ای در این شرایط ممکن است در یک چشم به هم زدن زندگی کند و بمیرد، و کل تاریخ زندگی اش کمتر از یک ثانیه باشد، در حالی که برای خودش یک عمر است.